Każdy słyszał, że ściany mają uszy. Ale, że las ma oczy już tylko nieliczni. Najdotkliwiej przekonał się o tym pewien miłośnik cudzej własności. Musiał skradzione nocą drewno zwrócić, a hańba wstydu za popełnioną kradzież będzie jeszcze długo go prześladować.
Takiego scenariusza nie powstydziłby się sam Steven Spielberg. Zimny lutowy dzień, godzina 19. Zapadł zmrok, w lesie cisza, tylko drzewa leciutko kołyszą się w rytm delikatnego wiatru. Słychać odgłosy z pobliskiej szosy. Otwarty magazyn ściętego drewna kusi amatorów cudzej własności. Nagle pojawia się auto – jak w szpiegowskim thrillerze podjeżdża pod stos ze zgaszonymi światłami. Przez chwilę nic się nie dzieje. Może to tylko przypadek? A jednak nie . Kierowca wysiada i otwiera bagażnik. Podchodzi do drewna, już wcześnie upatrzył sobie drewno brzozowe ułożone w stosie. Szybko ładuje do bagażnika. Wałek po wałeczku, jeszcze jeden i jeszcze jeden. W końcu ograniczony pojemnością bagażnika sprawca kończy swoje dzieło i spokojnie odjeżdża. W swoim zadufaniu przekonany jest o swojej bezkarności. Udało się. Nawet nie wie, że jego złodziejskie popisy śledzone były przez specjalną kamerę. W tym momencie następuje nagły zwrot w scenariuszu – do akcji przystępują strażnicy leśni Nadleśnictwa Czarna Białostocka.
– Sprawca ku swojemu zdumieniu zostaje zatrzymany. Złodziej nie zdążył nawet pociąć skradzionego drewna. Oczywiście słyszał o kamerach i monitoringu terenów leśnych, ale odrzucał możliwość, że zostanie nagrany. Pokusa była silniejsza. Tym samym złodziejski proceder nie wyszedł sprawcy na zdrowie – musiał z pokorą zwrócić skradzione drewno oraz przełknąć gorzką pigułkę wstydu. Znowu nocą, zawstydzony swym czynem odwiózł wszystkie skradzione wałki drewna na swoje miejsce. Niech będzie to przestrogą dla innych, bo nasze „oczy” w lesie nie zasypiają i stoją na straży naszego wspólnego dobra.
Za popełniony czyn sprawca poniesie odpowiedzialność karną.
źródło: Nadleśnictwo Czarna Białostocka