Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku zaprasza 20 października 2021 r. o godz. 18.00 na spotkanie z Maliką Tomkiel, autorką książki „Biel kości”.
Malika Tomkiel o sobie:
Słowo o słowie? To najtrudniejsze zadanie. Jestem obecna. Żyję, piszę, jestem dziennikarką, redaguję książki i prowadzę Autorów przez ich proces twórczy. Czasem się zastanawiam czy żyję z pisania czy piszę, by żyć. Kolejność dowolna i prawdopodobnie zależna od dnia tygodnia.
W kawiarni szeptali, że od wielu lat związałam się z kulturą i sztuką, a w swoich artykułach nie boję się poruszać tematów związanych ze świadomością. Dzięki temu życiowe ścieżki przeniosły mnie na karty magazynów „Freshmag”, „Slow”, „Vege”, „Epea”, „Lśnienie” czy „Zwierciadło”, a okazjonalnie moje słowa przybierają radiowy charakter.
Zakładam, że w afekcie oparów kawy, tej świeżo mielonej, stałam się założycielką ogólnopolskiego wydawnictwa prasowego, a tym samym redaktorką naczelną magazynu „Kraft”. I o. Kto wie, dokąd zaprowadzi mnie ważenie słów? Bycie cyfrową maszynistką i życiową joginką? Trzeba iść, gdy wołają.
O książce „Biel kości”:
Pięć, cztery, może osiem lat czy właściwie miesięcy. 41, 37, 600, 13 kilogramów, procent, deko. Nie wiem. Poproszono, bym nie przywiązywała wagi do cyfr w moim życiu. Przywiązuję więc do słów. Stawiam je na szali. Książka, którą trzymasz w swoich dłoniach, przedstawia kilka miesięcy życia osoby chorej na zaburzenia odżywiania – na anoreksję. Chodź, wejdź na chwilę do tego świata. Rzeczywistości tysięcy ludzi na całym świecie. Tę chudą, ale przepełnioną miłością aż po końce każdego z żeber i sinych palców. Właśnie uchylam drzwi, by wpuścić do sieni pierwsze promienie. Moje położenie się zmienia. Niczym stany chorobowe, moje umiejscowienie, wraz z dziennikiem, kręślą nowe punkty na mapie, a dni i noce przynoszą ciąg myśli. Zaprzyjaźniam się z wiatrem. Chłodem, ciemnością, bo wierzę, że biel przychodzi z czasem.