W Galerii im. Sleńdzińskich przy ulicy Waryńskiego 24A, od wczoraj (10 sierpnia) do 12 listopada można oglądać wystawę poświęconą historii dwudziestu wybitnych malarzy, którzy znaleźli się w białostockim getcie.
W wernisażu wystawy w imieniu prezydenta Białegostoku Tadeusza Truskolaskiego wziął udział jego zastępca Rafał Rudnicki.
– Wystawa przybliża dramatyczną historię artystek i artystów z białostockiego getta. Zachęcam białostoczan i odwiedzających nasze miasto do obejrzenia wystawy i poznania jednej z wielu opowieści o ludziach, którzy próbowali przetrwać w nieludzkich warunkach getta – powiedział zastępca prezydenta Rafał Rudnicki.
Wystawa została przygotowana w ramach obchodów 80. rocznicy zagłady białostockiego getta. Jest poświęcona historii dwudziestu artystów – malarzy i malarek ze środowiska białostockiego, warszawskiego i łódzkiego, którzy znaleźli się w białostockim getcie. Tu, w powstałej z inicjatywy niemieckiego przedsiębiorcy Oskara Steffena pracowni malarskiej, przymusowo kopiowali arcydzieła światowego malarstwa, które sprzedawano na terenie Trzeciej Rzeszy. Tu też zginęli, gdy merkantylne plany przedsiębiorcy musiały ustąpić przed zbrodniczymi zamierzeniami przywódców III Rzeszy.
Na ekspozycji znajdują się przedwojenne prace Abrahama Behrmanna, Stanisławy Centnerszwerowej, Tobiasza Habera, Natalii Landau, Bernarda Rolnickiego, Oskara Rozanieckiego oraz Efraima i Menasze Seidenbeutlów.
Zwiedzając wystawę o kopistach z getta, warto udać się na piętro galerii, gdzie jest prezentowana wystawa towarzysząca „Relikwie” – pokaz najcenniejszych obiektów odkrytych w październiku 2022 r. na strychu bożnicy Cytronów.
Wczorajszy wernisaż m.in. był też okazją do prezentacji obszernego opracowania poświęconego tematowi kopistów oraz – szerzej – przedwojennym losom żydowskich środowisk artystycznych. Autorką książki jest Elena Makarova – izraelska literatka i badaczka sztuki żydowskiej. Aby prześledzić przedwojenne losy tych dwudziestu artystów, autorka od lat podejmowała badania w archiwach, muzeach i u osób prywatnych, w wielu miastach Polski. Zawędrowała też do Francji, Izraela, Luksemburga, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Wielkiej Brytanii i Szwajcarii. Jej poszukiwania mają charakter prekursorski i uzupełniają dotychczasowe ustalenia polskich historyków sztuki.